Τι είναι το Ται Τσι Τσουαν;

Το Τάι Τσι Τσουάν (πολλές φορές προφέρεται και Τάι Τζι Τσουάν) είναι μια Κινέζικη εσωτερική πολεμική τέχνη, που στηρίζεται πάνω στις αρχές της χαλάρωσης και της απαλότητας τόσο στην εξάσκηση της όσο και στην καθημερινή ζωή. Η εκπαίδευση στο Τάι Τσι Τσουάν αναπτύσσει εσωτερική δύναμή και αρμονία μέσω του συντονισμού και της χαλάρωσης του Νου και του Σώματος. Εσωτερική δύναμη και ενέργεια είναι η δύναμη που με το μάτι δεν τη βλέπεις, πρέπει να ασκηθείς για να τη νιώσεις. Εξωτερικά το Ται Τσι είναι μια τέχνη για την υγεία και αυτοάμυνα. Εσωτερικά είναι μια επιστήμη του Νου και της εσωτερικής ενέργειας.

Λέγεται ότι το Ται Τσι Τσουαν δημιουργήθηκε πριν από 700 χρόνια περίπου από τον Ταοϊστή μοναχό Τσανγκ Σαν Φένγκ. Οι αρχές του σχηματίστηκαν εδώ και 2500 χρόνια από τον Λάο Τσέ, το ιδρυτή του Ταοϊσμού, στο βιβλίο του Ταο Τε Τσίνγκ και είχαν εκφραστεί χιλιάδες χρόνια πριν από αυτό, στο βιβλίο του Ι Τσινγκ. Υπάρχουν λίγα απομείναντα γραπτά γνωστά ως Κλασσικά κείμενα του Ται Τσι. Ο Ταοϊσμός παρέχει μια φιλοσοφία ενώ το Ται Τσι Τσουαν παρέχει μια πρακτική μέθοδο όπου θέτει τις Ταοϊστικές αρχές σε εφαρμογή.

Το Ται Τσι Τσουαν εξελίχθηκε σε μια σειρά απαλών και ήρεμων κινήσεων.

Όλες οι κινήσεις είναι κυκλικές και συνεχείς. Αυτό επιτυγχάνεται χρησιμοποιώντας την πρόθεση, και όχι τη μυϊκη δύναμη. Η συνείδηση παράγει την πρόθεση, η οποία κινεί το Τσι (ζωτική ενέργεια). Όταν το Τσι κινείται, οι κλειδώσεις εκτείνονται όπως όταν φυσάς μέσα σε ένα λαστιχένιο σωλήνα. Έτσι το Τσι κινεί το σώμα.

Στα εσωτερικά όργανα γίνεται ένα ήπιο μασσάζ και η ροή του αίματος, οι σύνδεσμοι, οι τένοντες και τα οστά δυναμώνουν. Το Τσι συγκεντρώνεται και κυκλοφορεί ελεύθερα μέσα στο σώμα. Οι εφαρμογές του Ται Τσι Τσουαν εξασκούνται με έναν αντίπαλο.

Ο σκοπός είναι να χαλαρώσει κάποιος τελείως και να υποχωρεί στην δύναμη του άλλου. Στα Κλασσικά κείμενα του Ται Τσι Τσουαν λέγεται ότι το σώμα μπορεί να γίνει τόσο υποχωρητικό που ακόμα και ένα κουνούπι δεν μπορεί να σταθεί πάνω του.

Τα πόδια ριζώνουν στο έδαφος και το κέντρο κρατιέται σταθερό. Χρησιμοποιώντας την αίσθηση του αγγίγματος ο ασκούμενος υποχωρεί στην παραμικρή πίεση του αντιπάλου και ακολουθεί την πιο μικρή του υποχώρηση. Στην γρήγορη δράση αντιδρά γρήγορα και στην αργή αργά.

Σε κάθε θέση πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός του Γιν και του Γιανγκ. Στην επίθεση ο αντίπαλος νοιώθει την απόσταση να γίνεται απίστευτα μικρή και στην υποχώρηση τη νοιώθει να μεγαλώνει. Αν χρησιμοποιήσει κανείς την σωστή εσωτερική ενέργεια την κατάλληλη στιγμή ρίχνει τον αντίπαλο στον αέρα. Αυτή είναι η εφαρμογή του Ται Τσι στην αυτοάμυνα.

Άνθρωποι όλων των ηλικιών και διαφορετικών καταστάσεων στην υγεία τους μπορούν εξίσου να εξασκήσουν το Ται Τσι Τσουαν. Βοηθάει τους ανθρώπους να βρουν μέσα στην καθημερινότητα τους μια κατάσταση εσωτερικής ηρεμίας και δύναμης. Η εξάσκηση της εσωτερικής ηρεμίας βοηθάει στα συναισθηματικά προβλήματα. Η ήσυχη συγκέντρωση βοηθάει στα νοητικά προβλήματα ενώ η εξάσκηση της χαλάρωσης και της κυκλοφορίας της ενέργειας δουλεύει τα σωματικά προβλήματα. Η αυθεντική δίψα για μάθηση, η υπομονή, η επιμονή και το ανοικτό μυαλό φέρνει ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Αφού ξεκινήσει κανείς μπορεί να θεωρήσει ότι θα κάνει εξάσκηση στο Ται Τσι για μια ολόκληρη ζωή.

Η Ιστορία του Ται Τσι Τσουαν (Tai Ji Chuan)

Ο χαρακτήρας Τάι Τσι μπορεί να μεταφραστεί σαν το υπέρτατο, το πιο μεγάλο.

Ο χαρακτήρας Ji (τζι ) σημαίνει το πιο μεγάλο, το απεριόριστο το μοναδικό. Μαζί σχηματίζουν μια φιλοσοφική θεωρία που μας γυρνάει πολύ πιο πριν την δημιουργία του Τάι Τσι ως πολεμική τέχνη. Πριν από χιλιάδες χρόνια, ίσως πριν σχηματιστεί η ιδέα του Ταό η ιδέα του Τάι Τσι (του υπέρτατου και μοναδικού) είχε αναπτυχθεί. Είχε σχέση με την πηγή ζωής όλων των πραγμάτων – εκεί απ’ όπου όλα τα άλλα αναπτύχθηκαν. Πριν το Τάι Τσι υπήρχε το Γου Τζι. (μη δράση) .

Μετά μέσω του Τάι Τσι γεννήθηκαν οι δύο δυνάμεις του Γιν και του Γιανγκ. Γιν και Γιανγκ είναι οι δύο αντίθετες δυνάμεις που αλληλοσυμπληρώνονται. Παράδειγμα: αρσενικό – θηλυκό, ημέρα – νύχτα, ζεστό-κρύο, σκληρό – μαλακό κ.τ.λ. Η τέχνη του Τάι Τσι Τσουάν πήρε το όνομα αυτό γύρω στον 19ο αιώνα. Το Τάι Τσι είναι συνδεδεμένο με τον χαρακτήρα Τσουάν (Quan ή Chuan) που σημαίνει στην κυριολεξία γροθιά, αλλά χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει μια πολεμική τέχνη.

Γύρω στα μέσα με τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα το Τάι Τσι Τσουάν εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα στην Κίνα. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, αρκετοί γνωστοί δάσκαλοι ανέπτυξαν και εκλέπτυναν τις κινήσεις. Πολλά παρακλάδια πήραν το όνομα από τους πρωτοπόρους δασκάλους τους. Το Γιανγκ στυλ αναπτύχθηκε από το στυλ Τσεν. Το στυλ Γου και Σαν αναπτύχθηκε από το Γιανγκ στυλ. Ο Τσεν Τσαν Σινγκ (1771 – 1853), ο Γιανγκ Λου Τσαν (1799 – 1872) ο Γου Γιανγ Τσουάν (1870 – 1942) και ο Γιανγκ Τσενγκ Φου (1883 – 1936) ήταν οι πιο γνωστοί ιδρυτές των ανάλογων σχολών και στυλ. Από τότε πολλά καινούρια παρακλάδια έχουν εμφανιστεί αλλά η συνήθεια να ονομάζονται σύμφωνα με τον ιδρυτή τους δεν έχει συνεχιστεί.
Το στυλ Τσεν είχε κρατηθεί κυρίως μέσα στο χωριό Τσεν. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτό το στυλ ήταν ένα παρακλάδι της τότε τοπικής πολεμικής τέχνης της οικογενείας Τσεν. Ο τελευταίος από τους πιο μεγάλους Μάστερ Τσεν ήταν ο Τσεν Φα Κε (1887 – 1957) ο οποίος διέδωσε αυτό το στυλ στο Πεκίνο.

Ο Γιανγκ Λου Τσαν έμαθε από τον Τσεν Τσανγκ Σινγκ και μετά πήγε στο Πεκίνο και από εκεί την διέδωσε στο πιο μεγάλο μέρος της Κίνας. Μετά τον θάνατο του Γιανγκ Λου Τσαν, οι 2 γιοί του ο Γιανγκ Μπα Χόου (1837-1892) και ο Γιανγκ Τζιάν Χόου (1839 – 1917) μαζί με άλλους κύριους μαθητές συνέχισαν να διαδίδουν αυτό το δημοφιλές στυλ του Τάι Τσι Τσουάν. Αργότερα ο εγγονός του Γιανγκ Λου Στον ο Γιανγκ Τσεν Φου (1883-1936) ονομάστηκε σαν κύριος ιδρυτής του στυλ Γιανγκ όπως το ξέρουμε σήμερα. Αυτός δημιούργησε την φόρμα των 108 κινήσεων την μεγάλη φόρμα του Τάι Τσι Τσουάν Γιανγκ στυλ.

Ο πατέρας του Γου Γιανγκ Τσουάν ο Γου Τσουάν Γιου ήταν μαθητής του Γιανγκ Λου Τσαν. Ο Γου Γιανγκ Τσουάν δημιούργησε την μεγάλη φόρμα Γου στυλ περίπου την ίδια εποχή που ο Γιανγκ Τσεν Φου δημιούργησε την μεγάλη φόρμα Γιανγκ.

Το Τάι Τσι Τσουάν εκείνη την εποχή διδάσκονταν μόνο σε κλειστούς κύκλους και κυρίως μόνο μέσα στις οικογένειες. Μαθητές εκτός της οικογένειας γίνονταν δεκτοί μόνο εάν έδειχναν απόλυτη αφοσίωση και προθυμία να θυσιάσουν αρκετά από την προσωπική τους ζωή. Για πολύ καιρό παρέμεινε ένα σύστημα κλειστό στο ευρύ κοινό. Οι φήμες για λαμπρές και υπεράνθρωπες ικανότητες κάποιων Μάστερ που λίγοι μπορούσαν να πετύχουν και σχεδόν κανένας δε μπορούσε να τις εξηγήσει, δημιούργησαν μια αύρα μυστηρίου γύρω από αυτήν την τέχνη.

Ενώ το Τάι Τσι άνθησε στην Κίνα στις αρχές του 20ου αιώνα, πέρασε πολλές δοκιμασίες για κάποιες δεκαετίες , στην διάρκεια πολιτικών πολέμων και αργότερα στην πολιτιστική επανάσταση όταν οι καλλίτεροι από τους παλιούς Μάστερ σκοτώθηκαν ή φυλακίστηκαν. Η κυβέρνηση δεν επέτρεπε πια τέτοιες πρακτικές της ελίτ και όλοι οι κλειστοί κύκλοι των εξασκούμενων στο Τάι Τσι Τσουάν θεωρούνταν ελίτ. Δεν υπήρχε πια χώρος για ανθρώπους που ξόδευαν όλη τους την ημέρα στην εξάσκηση πολεμικών ή άλλων τεχνών, όπως ήταν η παράδοση στην Κίνα. Όλοι τώρα έπρεπε να δουλεύουν στα χωράφια και τα εργοστάσια και σε άλλες υπηρεσίες για το καλό της χώρας. Αιώνες παλιών παραδόσεων από γενιά σε γενιά αφανίστηκαν. Ευτυχώς κάποιοι από τους πιο ικανούς δασκάλους έφυγαν στην Ταιβάν και στο Χόνγκ Κόνγκ, μέσα στους οποίους ήταν κάποιοι καλοί μαθητές του Γιανγκ Τσεν Φου όπως ο Ντονγκ Γιν Τζιέ * και δύο γιοί του Γου Γιανγκ Τσαν. Εξαιτίας αυτών των ανθρώπων το Τάι Τσι Τσουάν μεταδόθηκε γρήγορα στον υπόλοιπο κόσμο.

Η Κινέζικη κυβέρνηση όταν κατάλαβε την αξία αυτής της παράδοσης, έκανε προσπάθειες να αξιοποιήσει ξανά αυτές τις τέχνες, αλλά οι περισσότεροι από τους επιβιώσαντες παλιούς Μάστερ διάλεξαν να μην συνεργαστούν. Η Κινέζικη κυβέρνηση ξεκίνησε δημιουργώντας μια καινούρια φόρμα (την φόρμα του Πεκίνου) αλλά χωρίς την ύπαρξη έμπειρων δασκάλων η διδασκαλία ήταν πολύ τυπική και ρηχή.

Καθώς τα στυλ Γιανγκ και Γου άνθιζαν έξω από την Κίνα η κυβέρνηση προσπάθησε να εξαπλώσει το στυλ Τσεν και αργότερα δημιούργησε τις λεγόμενες αγωνιστικές φόρμες και πάλι το αποτέλεσμα ήταν χωρίς την ίδια ποιότητα των παραδοσιακών στυλ.

Σήμερα το Τάι Τσι είναι αρκετά διαδεδομένο σε όλον τον κόσμο και αν κάποιος ψάξει μπορεί να βρει αυθεντικό παραδοσιακό Τάι Τσι Τσουάν.